Selamat Sulawesi!

Selamat Sulawesi!

Heeeeeeeeerlijk Indonesië. En hier op Sulawesi moeten absoluut de aardigste mensen van de aardbol wonen. Natuurlijk, na India is iedereen aardig. Maar voor Sulawesi gaat het echt op. Op de eerste dag in Fort Rotterdam in Makassar gewoon met een groep mannen zitten praten. Over van alles en niets. En er is altijd wel iemand die een woordje Nederlands spreekt hier. Al moeten we wel een beetje Bahasa leren want Engels is niet altijd vanzelfsprekend.

Na ons laatste verhaal in India hebben we alleen nog Varanassi aangedaan en een nachtje Kolkata voor we naar Kuala Lumpur vlogen voor de visa van Indonesië. En Varanassi was een mooie uitsmijter. Heel India komt hier samen. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Het letterlijke zit hem in de heiligheid van de rivier de Ganges die er doorheen stroomt. Als het even kan is het zaak om je lichaam na je dood hier verbrand te krijgen. En dat gaat dan ook aan de lopende band. Na aankomst in de vroege ochtend op het station hadden we om 06:45 uur ons eerste lijk al gespot. Deze werd, omwikkeld met gouden lappen en al zingend, door de straten naar de Ganges gedragen. Na een snel ontbijt zaten we om 09:00 uur bij een ghat (een trap die naar de oever loopt). Meestal zijn de lijken compleet bedekt, maar het lijk wat voor onze ogen, op een dure plaats, werd aangestoken had zijn hoofd vrij. Het was klaarblijkelijk een wat oudere man met veel geld. Dit konden we afleiden uit de plaats waar hij werd gecremeerd. Des te dichter bij het water, des te goedkoper. Hij werd gecremeerd op een betonnen altaar, dicht bij de trappen. Welk hout werd gebruikt konden wij niet zien en daar hebben we ook geen verstand van, maar ook dat is van belang. Het mooiste en duurste is sandelhout. Je kent het misschien wel van de houten stokjes die uit geurflesjes steken. Nadat de brand er goed inzit wordt dit aangehouden tot het lichaam helemaal weg is. Dit duurt een uur of 3. Dikke Indiërs vind je bijna niet, dus het zal maximaal 3 uur zijn denk ik. Behalve baby’s en mensen die door een slangenbeet zijn overleden. Die worden met een steen ombonden afgezonken in de Ganges.

Onze irritatie over de aardigheid en eerlijkheid van de Indiërs heeft in ons guesthouse nog geleid tot een, in het begin vervelende maar later een leuke, discussie. Tussen de eigenaar, zijn helper, een Zwitserse toerist en ons. Of wij hen na 2 uur beter begrepen? Nee. Of zij ons na dezelfde 2 uur beter begrepen? Nee. Was het de moeite waard en hebben we een klein tipje van de Indische sari op kunnen lichten? Mwhja…..

En ja, dan stap je na India uit in Kuala Lumpur. Hoe groot kan het verschil in de wereld zijn. Pffffff. De stad hadden we in 2009 al doorkruist en daarom hebben we ons bezig gehouden met de visa voor Indonesië. De ene dag aanvragen en betalen en de andere dag ophalen. Simpel. Verder weinig gedaan in Chinatown waar we verbleven. Eten! Ja, dat wel. Want wat is en blijft dat toch de beste keuken van de hele wereld. Qua alles; kleur, geur, gaarheid, smaak, alles. Tsjongejonge zeg…., wat is dat lekker. Op een avond m’n rijst, ook al is die ook erg lekker, aan de kant geschoven om ruimte te hebben voor een tweede gerecht. Heel China mag van mij tot 3-Michelinsterren-gebied worden gebombardeerd. Het eten in Indonesië? Nou, wat dacht je van nasi goreng als ontbijt. En voor lunch nasi goreng speciaal. En als diner…. we hebben volgens ons al grote slakken op en voor 90% zeker…. hond…. misschien.

Morgen gaan we met bemo, kijang en bas (zoek ze maar even op) naar Rantepao in Tona Toraja. Dan kun je tenminste gewoon naar de markt voor je gebakken vleermuis en gegrilde rat.

Groetjes en heel veel liefs,
MenM