De Chinese enclaves

We tikken dit in Zhangjiajie in China, nadat we de beide bijzondere districten van China, Macau en Hong Kong, hebben aangedaan.

Macau, de Aziatische ‘city of sin’ en op sommige gebieden een kopie van Las Vegas. Maar de Portugezen hebben hier een lange tijd huisgehouden en dat is nog steeds te zien. En dat levert een vreemde mix op. Alsof je Porto of Lissabon schoonveegt van alle Portugezen en vervangt door Chinezen, Taiwanezen, Koreanen en Hong Kongezen. Plak daar een grote wijk met gokpaleizen in en vervang hier en daar een porthuis door een hotel met casino en/of hoerenkast. En voila, je hebt Macau. Aangezien Chinezen dol zijn op spelletjes, komt het met dat gokken wel goed. Vooral laat op de avond en nacht werd het in de casino’s druk en werd er zonder van blik te verblozen aan de roulette aan €200 fiches over de tafel verspreid. Sorry Pieter Jan, we hebben wat ingezet voor je, en de inzet zien ver18voudigen, maar de winst ook weer ingezet. We hopen dat je het niet erg vindt. De bank wint toch altijd… We hebben ons laten vertellen dat in Macau, qua uitgaven in de casino’s, meer wordt uitgegeven dan in Las Vegas. En als we de bakken van hotels zoals The Parisian en The Venetian zien, geloven we dat graag. Gelukkig zitten de echt grote casino’s op een kluster bij elkaar en zijn andere wijken en eilanden nog te herkennen als Portugees. Op een van de punten van die eilanden staat een grote toren. Dienstdoende als zendmast denk ik, maar weet dit niet zeker. Je kunt er in ieder geval op een hoogte van enkele honderden meters lunchen. Het restaurant draait in een uur rond en zo zie je bijna alle uithoeken van Macau. Supertof. Helemaal supertof als je langs de hoogste bungeejump van de wereld komt. Steek je net een garnaal in je mond, springt er iemand voor je raam langs naar beneden. Argh!

Macau ligt ten Oosten van Hong Kong aan de kust, dus naar Hong Kong maar een boot genomen die ons direct in de punt van het stadsdeel Kowloon afzette.

Aangekomen in Hong Kong onze intrek genomen in ons favoriete gebouw in onze favoriete inloopkast. In 2009 sliepen we in hetzelfde gebouw met dezelfde tergende kleine kamer. Maar je betaald of meer dan 100 euro per nacht of, zoals hier, 20 euro per nacht. Iets er tussenin is er niet helaas. Het gebouw zit beneden vol met vage winkeltjes en Indiase eettenten en al het gespuis wat rondloopt in Hong Kong verzamelt zich daar. Na de eerste nacht, we hadden keurig vooruit betaald voor 5 nachten, staat er plotseling een Indier voor onze deur of we al service tax hebben betaald. Wat????? Mafkees. En dan ook meteen 12 euro vragen.., dacht het niet. Na een telefoontje met een collega Indier hoefde het opeens niet meer; maar of hij de kamer nog moest vegen? Wat??? Die halve meter vloer die we hadden hoeft echt niet schoon. Misschien de haren van de vorige 31 toeristen uit het doucheputje halen zodat deze wel weer doorloopt. Maar zo gaat dat daar dus. Mochten we ooit nog een keer naar Hong Kong gaan dan sparen we iets langer door voor een echt hotel.
Omdat we in 2009 de grote hoogtepunten van Hong Kong al hadden gedaan hadden we nu tijd voor het B programma. Dus een dagje naar Lamma Island gevaren en leuk gewandeld, een dag naar een ander deel van Hong Kong om daar naar de dragon boat races te kijken en een dagje pretpark. Super tof als je in een grote draaimolen zit en over de baai van Hong Kong uitkijkt. De skyline blijft fantastisch en in een gigantisch reuzenrad zittend nog veel fantastischer.
In Hong Kong ook ons visum voor China geregeld. Of we ons oude paspoort ook mee hadden…. Wat??? Uh nee. Dat moest wel, dus een garantie dat we hem zouden krijgen lag erg aan het humeur van de toelatingsofficier die dag. En dan hadden we ook nog een stempel van Turkije in ons paspoort staan. Of we daar even een brief over wilden schrijven waarom we daar geweest waren, voor hoe lang en wat het doel van ons bezoek daar is geweest. Hilarisch. Maar we hebben hem gekregen gelukkig! Nu al weer 5 dagen in uet vriendelijk en beter betaalbaar China. Want 5 dagen Hong Kong is een rib uit je lijf. 3 kopjes koffie is 16 euro omgerekend. Gelukkig sliepen we voor 20 euro…… en is het eten op de Temple Night Market prima met een prima koud biertje erbij voor 2,50.

Nog even een reisweetje… Voor het eerste en laatste land van deze trip, Filipijnen en Indonesie, moeten we wekelijks een tablet Lariam slikken om de kans op malaria te verkleinen bij een prik van de verkeerde mug. Prima natuurlijk, maar je moet vier weken voor aankomst en vier weken na verlaten, ook nog slikken. Met andere woorden, we slikken zes maanden Lariam voor twee landen waar malaria voorkomt. Lariam is een van de twee middelen die het meest gebruikt worden, al is Lariam niet geschikt voor mensen die psychisch wat labiel zijn. Voor ons geen probleem dus. Maar dat het iets doet met je brein is wel duidelijk. We hebben de meest waanzinnige dromen. Maar dan ook echt waanzin. Zo komen buren in dromen voor met oud-collega’s. Of is er een droomscene waar mensen op plaatsen komen die niets, maar dan ook niets, met elkaar te maken hebben. Een veel gebruikte zin bij ons is dan dus ook; ‘wat ik nu toch weer gedroomd heb..!?’

Tot het volgende verslag vanuit Shanghai.

MenM