Groot(s) China

Groots China en dus een groots verhaal


Er zullen ongetwijfeld vreemdere culturen zijn om te bezoeken en mee te maken, maar China is ook nu toch wel een land met gedragingen die zo anders zijn dan de onze. Dit ervaar je hier direct zodra je het land binnenkomt en alleen maar sporadisch iets in het Engels leest. Communicatie met iemand is dan ook praktisch onmogelijk. Alles gaat met handen en voeten of geluiden. Vragen waar het treinstation zit wordt ‘tsjoektsjoek’ en de richting van de bootpier hebben we uitgebeeld door een V te maken met twee handen. Gelukkig hebben we een vertaalprogramma op de iPad gezet en hebben we regelmatig zinnen of woorden die we die dag nodig zouden hebben eerst ingetikt, zodat we de mandarijnse karakters op scherm hadden. Iets te eten bestellen deden we alleen maar in restaurants die plaatjes hadden op de menukaart. Gelukkig zijn dat er nogal wat, restaurants met plaatjes op de menukaart.

Na Hong Kong via Shenzen de grens met China overgestoken. Daar een HSR, hogesnelheidstrein, naar Guilin genomen. Daar staan namelijk nogal wat karstpieken waar je met de boot over een rivier doorheen kunt varen. Helaas was het toen al wat bewolkt en grijs, iets wat we alle weken zouden houden, uitzonderingen daargelaten. Veel toppen van de pieken waren daarom in nevelen gehuld en foto’s nemen was dus een crime. Voor ons tenminste. Een Chinees is bijzonder gesteld op zijn mobiele telefoon. Op de boot worden tientallen en misschien wel honderden foto’s gemaakt. Van de boot, tijdens het lopen op de gangplank, van de binnenkant van de boot, van tante die mee is samen met zoonlief, van tante op het dek, van tante met als achtergrond een karstpiek, van tante met zoon en karstpiek, van tante op de zitbank in de boot en ons als stiekume achtergrond, en ga zo nog maar even door. Bij voorkeur zit de telefoon aan een selfiestick vast die als je niet oppast in je oog zit. Maar dat vinden alleen wij erg, zij niet. Ze vinden het ook niet erg om je aan de kant te duwen om een foto te nemen of ergens als eerste te zijn. Het leven is duidelijk een groot feest voor ze waar ze bijzonder van genieten. Ze vinden dus alles leuk. Als ze het maar op de foto kunnen zetten… In Guilin ook nog een grot bezocht. Eigenlijk mag het de naam grot niet voeren. Je denkt dan namelijk misschien aan de grotten van Han. Na deze grot noemen we die bij Han grotjes. Maar dit was een echte grot met grootse zalen die op Chinese wijze in kleurig licht worden gezet. Chinese wijze betekent goed, netjes en stijlvol. De zalen met stalagmieten en stalagtieten zijn zo groot dat het lijkt alsof er honderden Chinezen honderden jaren met beton alles hebben gebouwd. We hebben met open mond de grot doorlopen.

Na Guilin doorgereist naar Zhangjiajie national parc en Tianmen national parc die we achtereenvolgend vanuit Zhangjiajie village en Zhangjiajie city hebben bezocht. Waanzinnig, adembenemend, ongelofelijk en nog nooit zoiets gezien. Honderden rotspilaren vele honderden meters hoog, tot een kilometer hoog, die in een groen bos staan. Sommige pilaren zijn ook nog eens een paar honderd meter breed aan de bovenkant en daar hebben ze aan de rand wandelpaden aangelegd. Je kijkt dus van bovenaf loodrecht naar beneden en naar de andere rotspilaren. Bedenk daarbij dat het merendeel van de pilaren maar enkele tientalen meters in doorsnede zijn en je hebt een beeld. Het is namelijk zo groots dat een foto lastig of niet het goede beeld geeft. Voor de mensen die de film Avatar hebben gezien; hij is voor een groot deel hier opgenomen! Om in 1 van de parken te komen moet je met een cable car omhoog, de langste die we hebben genomen was 7 km lang en duurde 30 minuten. Met natuurlijk adembenemende vergezichten zo zwevend boven de grond. En ook nog wat leuke “dieptepunten” gezien; op een kilometer hoogte op een glazen plateau lopen en dan dus een kilometer tussen je voeten, in slofjes gehuld, naar beneden kijkend… Brrrrrr

Toen we in 2009 voor het eerst door China reisden was er geen koffie te vinden en een terras waar je iets kon drinken bestonden toen niet. Beiden zijn veranderd. Natuurlijk heeft een Chinees nog steeds zijn koude thee of water met geneeskrachtige boomschors mee voor onderweg, maar een goede bak koffie is tegenwoordig niet meer ver weg. Fijn! Een terras wordt door een Chinees nog steeds niet graag bezocht, maar ze zijn er wel. En dat is ook fijn als de temperaturen zo zijn als nu.

Op dit moment van schrijven zitten we in Shanghai. Stad met 16 of 17 miljoen mensen. We zijn hier gekomen met de trein vanuit Hangzhou. Van Hangzhou heb je natuurlijk nog nooit gehoord, terwijl er toch bijna twee miljoen mensen wonen. Een treinstation in zo’n plaats is dan ook het formaat van een Rotterdam-airport. Als je dus denkt dat CS Utrecht groot is… In Hangzhou gekomen door een nachttrein te nemen vanuit Zhangjiajie, wat altijd een belevenis is. Je zit en ligt 14 uur in een trein en maakt Chinezen mee, zoals ze zijn; luidruchtig en met weinig of niets rekening houdend. Op zo’n plek zijn wij ook niet bijzonder, we bestaan niet voor ze. Op andere plekken zijn we echter een belevenis. We hebben ze serieus geteld en de teller staat op 14 verzoeken om met iemand op de foto te gaan. Let wel, dat zijn de getelde, maar in onze ooghoeken hebben we vaker een foto genomen zien worden.
Shanghai is een prettige stad; oude delen zoals de French Concession voelen lekker Europees aan en aan de andere kant van de rivier een prachtig verlichte skyline met de grootste kantoren en woontorens. De zon schijnt hier ook weer, de afgelopen weken toch een beetje grauw en miezerig, een terras dichtbij gevonden met koele witte wijn en lekkere biertjes! Wat een topstad!!!

De 20e vliegen we midden in de nacht, wie verzint het om een vlucht om 1:35 te laten vertrekken, naar Kuala Lumpur met een aansluitende vlucht naar Kota Bahru. We nemen daar de boot naar de Perhentian Islands; ons niet geheel vreemd maar we gaan nu naar het kleinere eiland van de 2. We gaan daar een paar dagen niets doen; beetje luieren, bijkleuren (zie grauw en miezerig hierboven), snorkelen en Martin gaat vast nog een duikje doen! Morgenavond eerst nog even lekker eten met een Michelin sterretje en dan gaan we toch echt China verlaten! Het was wederom top!!!

Er volgen later nog wat meer foto's, maar ondanks de VPN laat het internet hier nog wat te wensen over.

MenM